มีน้ำไหลออกมาจากใต้ธรณีประตู จนกลายเป็นแม่น้ำที่ลึก ลุยข้ามไม่ได้ และน้ำนี้ไหลไปถึงน้ำทะเลก็ทำให้น้ำทะเลกลายเป็นน้ำจืด น้ำนี้กลายเป็นแม่น้ำแห่งชีวิตที่หล่อเลี้ยงต้นไม้ และสิ่งมีชีวิตต่างๆ  เช่นเดียวกับพระเยซูคริสต์ที่บอกไว้ในยอห์น 4:13-14 ว่า “ทุกคนที่ดื่มน้ำนี้จะกระหายอีก แต่ผู้ที่ดื่มน้ำซึ่งเราจะให้แก่เขานั้นจะไม่กระหายอีกเลย น้ำซึ่งเราจะให้เขานั้นจะบังเกิดเป็นบ่อน้ำพุในตัวเขาพลุ่งขึ้นถึงชีวิตนิรันดร์” คุณรู้หรือไม่ว่า คุณมีน้ำแห่งชีวิตในตัวของคุณ อธิษฐานขอพระเจ้าทรงให้น้ำแห่งชีวิตในตัวคุณพลุ่งขึ้นและเป็นพรสำหรับทุกๆ คนที่อยู่รอบๆ ตัวคุณ

พระคัมภีร์ตอนนี้ได้บรรยายถึงบรรยากาศและวิถีชีวิตของชนชาติอิสราเอลในวันสะบาโตว่า พวกเขาทำอะไรกันบ้างในวันนั้น หลังจากที่ทำงานมาแล้วหกวัน วันสะบาโตเป็นวันที่พระเจ้าได้ตั้งไว้เพื่อชนชาติอิสราเอลจะใช้เวลาเข้าเฝ้าพระเจ้าและนมัสการพระองค์ อธิษฐานเผื่อการนมัสการในวันอาทิตย์ ทั้งผู้นำประชุม ทีมนักดนตรี อาจารย์ผู้เทศนา ทุกคนที่มีส่วนร่วมในรายการนมัสการ และผู้ที่จะมาร่วมนมัสการที่จะได้รับพระพรจากพระเจ้าร่วมกัน

ดูเหมือนว่าปัญหาความผิดบาปที่มีผลกระทบอย่างมากในเวลานั้นคือ “ความโลภ” และ “ความไม่ยุติธรรม” พระเจ้าทรงแบ่งกรรมสิทธิ์เรื่องแผ่นดินให้กับทุกคน แต่มีบางคนเอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เข้าไปยึดที่ดินของผู้อื่น และขับไล่เจ้าของเดิมออกจากที่ดินผืนนั้น สังคมไทยเองก็ยังเต็มไปด้วยปัญหา “ความโลภ” และ “ความไม่ยุติธรรม” คนรวยก็รวยขึ้น คนจนก็ยากจนมากขึ้น อธิษฐานเผื่อรัฐบาลที่จะลงมาดูแลเอาใจใส่ปัญหาเหล่านี้มากขึ้น และไม่เป็นคนที่กระทำความผิดบาปในเรื่อง “ความโลภ” และ “ความไม่ยุติธรรม” เสียเอง

ปุโรหิตไม่มีสิทธิที่จะถือครองกรรมสิทธิ์ในที่ดินเหมือนกับผู้คนอื่นๆ ในอิสราเอลทั้ง 12 เผ่า แต่พระเจ้าทรงบอกว่า “พระองค์เป็นกรรมสิทธิ์ของเขา” นั้นหมายความว่า พระเจ้าทรงเลี้ยงดูปุโรหิตและครอบครัวผ่านของถวายที่ประชาชนนำมาถวายเครื่องบูชา คุณรู้ไหมว่า คุณมีส่วนในการดูแลผู้รับใช้ และงานรับใช้ของพระเจ้าในคริสตจักรของพระเจ้าด้วยการสัตย์ซื่อในการถวายสิบลด (10% ของรายได้) คืนสู่คริสตจักรที่คุณเป็นสมาชิกอยู่ ขอพระเจ้าทรงโปรดให้คุณมีจิตใจแห่งการถวายอย่างสัตย์ซื่อ

พระเจ้าบอกให้เอเสเคียลเล่าสิ่งที่เขาเห็นเกี่ยวกับพระวิหารให้ชนชาติอิสราเอลฟังเพื่อเขาจะเกิด “ความละอาย” ในความผิดบาปที่ได้กระทำ หลังจากนั้นจึงค่อยบอกถึงกฎเกณฑ์ทั้งสิ้นที่ต้องทำเกี่ยวกับพระวิหาร ความละอายในที่นี้เหมือนกับความเสียใจที่ได้กล่าวไว้ในพระธรรม 2 โครินธ์ 7:10 ที่ว่า “เพราะว่าความเสียใจอย่างที่ชอบพระทัยพระเจ้า ย่อมกระทำให้กลับใจใหม่ ซึ่งนำไปถึงความรอดและไม่เป็นที่น่าเสียใจ แต่ความเสียใจอย่างโลกนั้นย่อมนำไปถึงความตาย” ลองสำรวจชีวิตของคุณว่า มีสิ่งใดที่เป็นสิ่งที่น่าละอาย ใช้เวลานี้ในการที่จะสำแดงความเสียใจของคุณออกมาเป็นการกระทำ ด้วยการอธิษฐานสภาพบาปและกลับใจเสียใหม่