“ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เจ้าทั้งหลายพึงกระทำ จงพูดความจริงแก่กันและกัน
จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและกระทำเพื่อศานติ
อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง”
พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
Q1 ทำไมผู้ที่เชื่อในพระเจ้าจึงควรจะ “พูดความจริง” “พิพากษาอย่างเที่ยงตรง” และหลีกเลี่ยง “การคิดอุบายชั่ว” “การพูดคำเท็จ”?
Q2 คำพูดที่ว่า “สิ่งที่เจ้าทั้งหลายพึงกระทำ” เตือนสติคุณในเรื่อง “การพูดความจริง” และ “การกระทำที่เที่ยงตรง” อย่างไร?
อ่านพระคัมภีร์ให้จบเล่มภายในหนึ่งปี โฮเชยา 5-8 วิวรณ์ 2