ถ้าผู้ใดเข้าใจว่าตัวเป็นคนมีธัมมะและมิได้สงบปากคำ
แต่หลอกลวงตัวเอง ธัมมะของผู้นั้นก็ไม่มีประโยชน์
Q1 “การสงบปากคำ” ทำให้เราเป็น “คนมีธัมมะ” (คนดี) ได้อย่างไร? (ดู ทิตัส 1:10-11 ประกอบ)
Q2 คุณเคยผิดพลาดเพราะ “พูดโดยไม่คิดให้ดี” บ้างไหม ผลที่ตามมาเป็นอย่างไร? และคุณจะนำพระคัมภีร์ตอนนี้มาใช้แก้ไขความผิดพลาดที่คุณเคยทำอย่างไร?
หมายเหตุ: ทิตัส 1:10-11 เพราะว่ามีคนเป็นอันมากที่ดื้อกระด้าง พูดมากไม่เป็นสาระ และหลอกลวง โดยเฉพาะบรรดาผู้ที่เข้าสุหนัต จำเป็นต้องให้เขาสงบปากเสีย ด้วยเขาพลิกบ้านคว่ำทั้งครัวเรือนให้เสียไป โดยสอนสิ่งที่ไม่ควรจะสอนเลย เพราะมักได้
อ่านพระคัมภีร์ให้จบเล่มภายในหนึ่งปี โยชูวา 22-24 ลูกา 3