“ต่อไปนี้เป็นสิ่งที่เจ้าทั้งหลายพึงกระทำ จงพูดความจริงแก่กันและกัน
จงให้การพิพากษาที่ประตูเมืองของเจ้าเที่ยงตรงและกระทำเพื่อศานติ
อย่าคิดอุบายชั่วในใจต่อกันและกัน อย่ารักคำสาบานเท็จ สิ่งเหล่านี้เราเกลียดชัง”
@พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ”
Q1 ทำไมผู้ที่เชื่อในพระเจ้าจึงควรจะ “พูดความจริง” “พิพากษาอย่างเที่ยงตรง” และหลีกเลี่ยง “การคิดอุบายชั่ว” “การพูดคำเท็จ”? (สังเกตคำหลัง @ และ ดู มัทธิว 5:37 ประกอบ)
Q2 คำพูดที่ว่า “สิ่งที่เจ้าทั้งหลายพึงกระทำ” เตือนสติคุณในเรื่อง “การพูดความจริง” และ “การกระทำที่เที่ยงตรง” อย่างไร?
หมายเหตุ: มัทธิว 5:37 จริงก็จงว่าจริง ไม่ก็ว่าไม่ พูดแต่เพียงนี้ก็พอ คำพูดเกินนี้ไปมาจากความชั่ว
อ่านพระคัมภีร์ให้จบเล่มภายในหนึ่งปี โฮเชยา 5-8 วิวรณ์ 2