และท่านได้ลืมคำเตือนที่พระองค์ทรงเตือนพวกท่านในฐานะที่เป็นบุตรว่า
“บุตรชายของเราเอ๋ย อย่าละเลยต่อการตีสอนขององค์พระผู้เป็นเจ้า
และอย่าท้อใจเมื่อพระองค์ทรงตักเตือน
@เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงตีสอนผู้ที่พระองค์ทรงรัก
@และเมื่อพระองค์ทรงรับใครเป็นบุตร พระองค์ก็ทรงเฆี่ยนตีคนนั้น”
Q1 ทำไมเราที่เป็นคริสเตียนจึงไม่ควรที่จะ “ละเลยการตีสอนของพระเจ้า” ที่มีมาถึงชีวิตของเรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาที่เราทำผิดพลาด? (สังเกตคำหลัง @)
Q2 คำว่า “อย่าละเลย” และ “อย่าท้อใจ” หนุนใจคุณในการรับมือกับ “การตีสอนของพระเจ้า” ที่มีมาถึงในชีวิตอย่างไร?
อ่านพระคัมภีร์ให้จบเล่มภายในหนึ่งปี: สดุดี 26-28 กิจการ 22