มีสุภาษิตไทยบทหนึ่งกล่าวว่า “ตาบอดได้แว่น” ซึ่งหมายถึง “ได้สิ่งของที่ตนเองนำไปใช้ประโยชน์ไม่ได้” ในการดำเนินชีวิตของเรา มีสิ่งของจำนวนมากที่มีประโยชน์ มีคุณค่า แต่กลับกลายเป็นของที่ไม่มีประโยชน์ ไม่มีคุณค่า เมื่อสิ่งของนั้นถูกใช้ผิดที่ ผิดเวลา ผิดเป้าหมาย และสิ่งที่น่าเศร้ากว่านั้นคือ การใช้ชีวิตที่ ผิดที่ ผิดเวลา ผิดเป้าหมาย
Q1 ภาพของ “เกลือที่หมดรสเค็ม” และ “ตะเกียงที่ถูกจุดแล้วเอาถังครอบไว้” เกี่ยวข้องอย่างไรกับ “การที่คนจะเห็นการทำดี และการสรรเสริญพระเจ้าพระบิดาในสวรรค์”?
Q2 ลองทบทวนดูว่า เวลาที่คนอื่นได้สัมผัสชีวิตของคุณ เขาสรรเสริญพระนามของพระเจ้า หรือแช่งสาปพระนามของพระองค์?