จิตใจของข้าพเจ้าเอ๋ยไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่  ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายภายในข้าพเจ้า จงหวังใจในพระเจ้า เพราะข้าพเจ้าจะถวายสดุดีแด่พระองค์อีก  ผู้ทรงเป็นความอุปถัมภ์และพระเจ้าของข้าพเจ้า

Q1  อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้ช้าๆ สัก 2–3 รอบ จนจำเนื้อหาได้ คุณคิดว่า ทำไมความหวังใจในพระเจ้า จึงช่วยจิตใจของผู้เขียนที่ฝ่ออยู่ให้ชุ่มชื่นขึ้น?
Q2  สภาพจิตใจของคุณตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง ใช้เวลานี้สำรวจตัวเองและอธิษฐานกับพระเจ้าโดยใช้พระคัมภีร์ข้อนี้

³ ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันคืน ขณะที่คนพูดกับข้าพระองค์วันแล้ววันเล่าว่า “พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน”
⁴ เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมา ข้าพระองค์ระลึกถึงสิ่งเหล่านี้ได้ คือข้าพระองค์ไปกับประชาชนและนำเขาไปเป็นกระบวนแห่ถึงพระนิเวศของพระเจ้า
ด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและเสียงเพลงโมทนาคือมวลชนกำลังมีเทศกาลฉลอง

Q1  อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้ช้าๆ สัก 2–3 รอบ จนจำเนื้อหาได้ คำว่า “พระเจ้าอยู่ที่ไหน” “ระลึกถึง” “พระนิเวศของพระเจ้า” และ “เทศกาลฉลอง” สะท้อนให้เห็นถึงสภาพจิตใจ และความหวังของคนที่ถูกจับเป็นเชลย ต่อพระนิเวศในกรุงเยรูซาเล็มอย่างไร?
Q2  ความปรารถนาและความหวังของผู้เขียนสดุดี หนุนใจคุณอย่างไรในการมานมัสการพระเจ้าในวันอาทิตย์ที่จะมาถึงนี้?

¹ กวางกระเสือกกระสนหาลำธารที่มีน้ำไหลฉันใด ข้าแต่พระเจ้าจิตวิญญาณของข้าพระองค์ ก็กระเสือกกระสนหาพระองค์ฉันนั้น
² จิตวิญญาณของข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้า หาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์ เมื่อไรข้าพระองค์จะได้มาเห็นพระพักตร์พระเจ้า

Q1  อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้ช้าๆ สัก 2–3 รอบ จนจำเนื้อหาได้ ผู้เขียนได้ใช้สภาพของภูมิประเทศที่ดินแดนส่วนใหญ่เป็นทะเลทราย และภาพการดำรงชีพของกวางที่ต้องหาน้ำดื่มมาอธิบายเปรียบเทียบภาพของฝ่ายจิตวิญญาณอย่างไรบ้าง?
Q2  ลองทบทวนชีวิตฝ่ายจิตวิญญาณของคุณว่า คุณเป็นเหมือนกับกวางที่กระหายหาน้ำในทุกๆ วัน หรือเหมือนกับอูฐที่อดน้ำได้เป็นเดือนๆ อธิษฐานขอพระเจ้าให้คุณมีจิตใจเหมือนผู้เขียนสดุดี