ปุโรหิตและคนเผ่าเลวี ถูกแยกออกมาเพื่อจะปรนนิบัติรับใช้พระเจ้า และทำงานในส่วนของพลับพลา พวกเขาไม่ได้รับส่วนแบ่งมรดกเหมือนชนชาติอิสราเอลเผ่าอื่นๆ แต่พวกเขาได้รับการดูแลเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากเผ่าที่เหลือ ปัจจุบันนี้หลายคนคิดว่าผู้รับใช้ต้องมีชีวิตที่ลำบาก มีรายได้ต่ำ ความคิดเช่นนี้ตรงตามคำสอนนี้หรือไม่? และตัวคุณเองได้ดูแลผู้รับใช้พระเจ้าในคริสตจักรอย่างไรบ้าง? (ดู 1 ทิโมธี 5:17-18)

16:18-22 เป็นหลักเกณฑ์การตั้งผู้พิพากษา ผู้พิพากษาควรยึดหลักอะไร 3 ประการ? (16:19) หากมีคดีที่ไปหาปุโรหิตและผู้พิพากษาประจำการในสมัยนั้น (17:9) ประชาชนต้องตอบสนองต่อคำตัดสินอย่างไร? (ข้อ 10-12) ข้อ 14-20 เป็นคำแนะนำเกี่ยวกับกษัตริย์ หากคุณเป็นหนึ่งในผู้นำคริสตจักร พระคำตอนนี้สอนอะไรคุณ?

สามเทศกาลหลักที่ประชาชนอิสราเอลควรรักษาไว้คือ เทศกาลปัสกา เทศกาลสัปดาห์ และเทศกาลอยู่เพิง ทั้งสามเทศกาลนี้บรรดาผู้ชายต้องเข้าเฝ้าพระเจ้า ณ สถานที่ซึ่งพระองค์ทรงเลือกไว้ ซึ่งต่อมาคือกรุงเยรูซาเล็ม (ข้อ 16)

Read more

การถวายทศางค์ (ถวาย 1 ส่วนจาก 10 ส่วน) และการปลดหนี้ในปีปลดปล่อย (ทุก 7 ปี) นอกจากจะเป็นการกระทำพระบัญญัติของพระเจ้าแล้ว ยังเป็นการช่วยเหลือสำแดงความรักต่อผู้อื่นด้วย – คนเลวี คนต่างด้าว ลูกกำพร้า และแม่หม้าย (14:28-29) ญาติพี่น้องที่ยากจน (15:7-8) อธิษฐานขอพระเจ้าที่เราจะมีใจ และความสัตย์ซื่อในการกวาย รวมทั้งมีสันติสุขในการถวาย

“การเชือดเนื้อตนเอง” และ “การทำหน้าผากให้โล้น” เป็นส่วนหนึ่งของพิธีกรรมความเชื่อท้องถิ่นของชาวคานาอัน “ต้มลูกแพะด้วยน้ำนมแม่ของมัน” เป็นสูตรการถวายบูชาของชาวคานาอัน

Read more