อย่างที่เรารู้กันอยู่แล้วว่า การกลับใจต้อนรับพระเยซูคริสต์ หรือการเป็นคริสเตียนไม่ใช่จุดจบ แต่เป็นเหมือนกับบันไดก้าวแรกที่เราจะเดินต่อไปกับพระเจ้าในชีวิตใหม่ ในบทบาทใหม่ ในความรับผิดชอบ จนกว่าจะถึงวันที่เราจากโลกใบนี้ไป หรือถึงวันที่พระเยซูคริสต์เสด็จกลับมา
Q1 คุณคิดว่า จากวลีที่ว่า “อุตส่าห์ประพฤติ” “เกรงกลัวและตัวสั่น” “ยิ่งประพฤติ” “ปราศจากการบ่นและการทุ่มเถียงกัน” “ดุจดวงสว่าง” “มีที่อวด” “ไม่ได้วิ่งเปล่าๆ” เปาโลให้ความสำคัญกับการดำเนินชีวิตคริสเตียนจนกว่าจะถึงวันของพระคริสต์ (ข้อ 16) อย่างไรบ้าง?
Q2 คุณได้ให้ความสำคัญในการดำเนินชีวิตของคุณในฐานะคริสเตียนมากน้อยแค่ไหน? คุณ “เป็น” ดุจดวงสว่าง หรือ คุณ “เคยเป็น”ดุจดวงสว่าง?