9 ข้าพเจ้าทูลพระเจ้าพระศิลาของข้าพเจ้าว่า “ไฉนพระองค์ทรงลืมข้าพระองค์เสีย ไฉนข้าพระองค์จึงต้องไปอย่างเป็นทุกข์เพราะการบีบบังคับของศัตรู”
10 ปรปักษ์ของข้าพระองค์เยาะเย้ยข้าพระองค์ประดุจแผลร้ายภายในร่างของข้าพระองค์ ในเมื่อเขากล่าวแก่ข้าพระองค์เสมอๆ อยู่ว่า “พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน”
Q1 อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้ช้าๆ สัก 2–3 รอบ จนจำเนื้อหาได้ ผู้เขียนย้อนกลับมาเขียนถึงความทุกข์ใจอีกครั้งด้วยรูปแบบที่คล้ายกับข้อ 3 แต่จากคำพูดที่ว่า “ไฉนพระองค์ทรงลืมข้าพระองค์เสีย” สะท้อนให้เห็นถึงสภาพจิตใจของผู้เขียนว่าเป็นอย่างไร?
Q2 คุณเคยมีประสบการณ์ที่คล้ายกับผู้เขียนที่ถามพระเจ้าว่า “พระองค์อยู่ไหน” “ทำไมพระองค์ทอดทิ้งคุณ” คุณผ่านเหตุการณ์เหล่านั้นมาได้อย่างไร?