มีบทร้อยกรองบทหนึ่งของหลวงวิจิตรวาทการเขียนไว้ว่า
“อันที่จริงคนเขาอยากให้เราดี แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาหมั่นไส้
จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน”
ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงอันตรายที่เกิดขึ้นจากการขาดการยับยั้งชั่งใจ ขาดการรู้จักบังคับตนเอง จนทำให้เรามองเห็นสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตของคนอื่น เป็นเหมือนเสี้ยนหนามที่ตำมือให้ได้รับความเจ็บปวด ซึ่งสิ่งนี้เราเรียกว่า “ความริษยา”
Q1 อะไรคือสาเหตุที่ทำให้เกิดการอิจฉาริษยา? (สังเกตคำกิริยา และคำแสดงความรู้สึก ประกอบ)
Q2 ลองคิดทบทวนดูว่า คุณกำลังอิจฉาริษยาใครอยู่บ้าง? อธิษฐานขอพระเจ้าทรงปลดปล่อยคุณจากเรื่องนี้