คนโรคเรื้อนในสังคมของคนยิว เป็นกลุ่มคนที่น่าสงสารมาก เพราะคนกลุ่มนี้จะถูกตัดออกจากสังคม ห้ามเข้าใกล้คนอื่น เพราะโรคเรื้อนเป็นโรคติดต่อ นอกจากนี้คนโรคเรื้อนยังถือว่าเป็นคนที่มีมลทิน ไม่มีสิทธิในการเข้าไปในพระวิหารเพื่อจะนมัสการพระเจ้า อาชีพหลักๆ ที่คนโรคเรื้อนทำได้คือ ขอทาน โดยจะนั่งอยู่ที่บริเวณริมทางเดิน ประตูเมือง หรือริมทางเดิน บริเวณที่มีผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา
Q1 คำว่า “วิงวอน” “เพียงแต่พระองค์ทรงโปรด” (ข้อ 40) “สงสาร” “แตะต้อง” “เราพอใจแล้ว” (ข้อ 41) มีความเกี่ยวข้องกันอย่างไรที่ทำให้ชายคนนี้หายจากการเป็นโรคเรื้อน?
Q2 คุณอาจจะไม่ได้เป็นโรคเรื้อนในด้านของร่างกาย แต่คุณมีโรคเรื้อนในฝ่ายจิตวิญญาณหรือไม่ โรคเรื้อนที่ทำให้คุณขาดความสัมพันธ์กับพระเจ้า โรคเรื้อนที่ทำให้คุณไม่อยากอ่านพระคัมภีร์ ไม่อยากอธิษฐาน ไม่อยากไปนมัสการพระเจ้าที่คริสตจักร ไม่อยากมีสามัคคีธรรมกับพี่น้อง ใช้เวลานี้อธิษฐานวิงวอน ทูลขอการรักษาจากพระเจ้า
หมายเหตุ : การที่คนโรคเรื้อนที่หายแล้วต้องไปแสดงตัว และถวายเครื่องบูชา เพื่อทุกคนในสังคมจะได้รับทราบว่า คนคนนั้นหายแล้ว และสามารถกลับเข้ามาอยู่ในสังคมได้ตามปกติ