บ้านเป็นที่พักที่ดีที่สุดสำหรับการหยุดพัก โดยเฉพาะในยามที่ต้องเผชิญหน้ากับปัญหา หรือวิกฤตในชีวิต เพราะบ้านเป็นสถานที่เราทุก ๆ คนต่างคาดหวังว่า จะได้รับความเข้าใจ การยอมรับ และที่สำคัญได้รับคำปลอบโยน เพื่อจะสามารถยืนขึ้นและต่อสู้กับชีวิตต่อไป เพราะการปลอบโยน เป็นการแสดงออกถึงความรัก ความห่วงใยที่มีให้แก่กันและกัน
Q1 คำว่า “ความสงัดในป่าช้า” “เท้าของข้าพลาด” “ความกังวลใจ” “ความอุปถัมภ์” “ความรักมั่นคง” “การเล้าโลม” “ชื่นบาน” ช่วยให้เราเห็นถึงความสำคัญและหลักการในการปลอบโยนอย่างไร?
Q2 คิดถึงคนในครอบครัวของคุณ/คนในคริสตจักรของคุณตอนนี้ว่า มีใครบ้างไหมที่ต้องการคำปลอบโยน คุณจะช่วยให้คนเหล่านั้นมีจิตใจที่ “ชื่นบาน” ได้อย่างไร?